गीता हे जीवनाचे संपूर्ण तत्वज्ञान आहे आणि त्याचे पालन करणारी व्यक्ती सर्वश्रेष्ठ आहे. गीतेत श्रीकृष्णाने धर्माचा खरा अर्थ सांगितला आहे.
श्रीमद भागवत गीता भगवान श्रीकृष्णाच्या शिकवणीचे वर्णन करते. गीतेची ही शिकवण श्रीकृष्णाने अर्जुनला महाभारत युद्धाच्या वेळी दिली होती. कुरुक्षेत्राच्या युद्धात जेव्हा अर्जुनाने आपल्यासमोर शस्त्र घेऊन उभे असलेले आपले भाऊ, गुरु आणि पितातुल्य व्यक्ती पाहिल्या, तेव्हा तेच आत्मविश्वास डळमळला. आपल्याच लोकांवर शस्त्र कसं उगरायचं या विचाराने तो युद्धातून माघार घ्यायचा विचार करत होता. मात्र, त्याचवेळी भगवान श्रीकृष्णाने त्याला गीता उपदेश केला. गीतेत दिलेली शिकवण आजही तितकीच समर्पक आहे आणि माणसाला जीवन जगण्याचा योग्य मार्ग दाखवते. गीतेची शिकवण जीवनात अंगीकारल्याने माणसाची खूप प्रगती होते. गीता हा एकमेव धर्मग्रंथ आहे, जो मानवाला जगायला शिकवतो. गीता जीवनातील धर्म, कर्म आणि प्रेमाचे धडे देते. श्रीमद भागवत गीतेचे ज्ञान मानवी जीवन आणि जीवनानंतरचे जीवन या दोन्हीसाठी उपयुक्त मानले जाते. गीता हे जीवनाचे संपूर्ण तत्वज्ञान आहे आणि त्याचे पालन करणारी व्यक्ती सर्वश्रेष्ठ आहे. गीतेत श्रीकृष्णाने धर्माचा खरा अर्थ सांगितला आहे.
*धर्माचा खरा अर्थ काय?..*
गीतेत श्रीकृष्णाने धर्माचा खरा अर्थ सांगितला आहे. गीताच्या मते, तुम्हाला काय हवे आहे ते काळजीपूर्वक समजून घ्या आणि ते साध्य करण्यासाठी तुमच्याकडे असलेले पूर्ण ज्ञान वापरा, हा धर्म आहे. श्रीकृष्ण गीतेत म्हणतात की, दुसऱ्याच्या कर्तव्याचे पालन करण्यात भीती असते आणि स्वतःच्या कर्मधर्मात मरणे चांगले असते. म्हणजे इतरांचे अनुकरण किंवा आचरण करण्यापेक्षा स्वतःचा धर्म ओळखला पाहिजे. इतरांना फॉलो केल्याने मनात भीती निर्माण होते. श्रीकृष्णाच्या मते, भीती दूर करण्याचा एकच मार्ग आहे आणि तो म्हणजे स्वतःचा धर्म ओळखून त्यात जगणे.
भगवान श्रीकृष्ण म्हणतात की, शरीर नश्वर आहे. पण, आत्मा अमर आहे. ही वस्तुस्थिती कळल्यानंतरही माणसाला आपल्या नश्वर शरीराचा अभिमान वाटतो, जो निरुपयोगी आहे. शरीराचा अभिमान न बाळगता माणसाने सत्याचा स्वीकार करावा. तुम्ही आनंदी आहात की दुःखी, हे दोन्ही तुमच्या विचारांवर अवलंबून आहे. जर, तुम्हाला आनंदी रहायचे असेल, तर तुम्ही प्रत्येक परिस्थितीत आनंदी राहाल. जर तुम्ही नकारात्मक विचार मनात आणाल, तर तुम्ही दुःखी व्हाल. विचार हे प्रत्येक माणसाचे शत्रू आणि मित्र असतात. कोणासोबत चालल्याने आनंद मिळत नाही आणि ध्येयही साध्य होत नाही. म्हणून माणसाने नेहमी त्याच्या कर्मावर विश्वास ठेवून एकटेच चालले पाहिजे.
